 |
 |
|
|
سلام سلام سلام سلام سلام.با جلسه ي شانزدهم از كلاس جادوگري در خدمت شما هستم!خوب!
خوب! بريم سراغ مبحث جديد. مي خوايم با هم درباره ي " ترس " صحبت كنيم. باشه؟
" ترس " چيه؟!
يكي از دوستان خوبم پرسيده "چرا هر كسي رو كه دوست مي دارم از دست مي دم؟ حتي حالا كه سعي ميكنم مثبت فكر كنم هميشه ترس از دست دادن دارم. انگار همين باعث ميشه همه ي چيز هايي رو كه دوست دارم ، از دست بدم! "
و چند تا از دوستهاي خوبم هم آف گذاشته بودن كه چرا وقتي روي به دست آوردن چيزي خيلي متمركز مي شند، انگار يك دفعه همه چي به هم مي ريزه و بر عكس ميشه؟ " ترس انجام نشدن و به دست نياوردن يك چيز " گاهي اينقدر در ما شديده كه وقي مثلا" 5 گاست( گاست واحد انرژيه، مي تونين بخونين مثلا" 5 كيلو!) به داشتن چيزي متمركز مي شيم ، 8 گاست در ته وجودمون " مي ترسيم " كه "اگه نشه " چي؟! اگه به دستش نيارم چي؟! واسه همين دانشمندان ذهني مي گن
" ترس " يه جور تمركزه اما همراه با انرژي منفي.
وقتي تمرينات نيمه ي تاريك رو انجام مي ديم ، به اين نتيجه مي رسيم كه در همه ي ما " ترس" از يك چيزي وجود داره. ترس از فقر، از تنهايي، از بيكاري،ترس از دست دادن عزيزان، ترس از دست دادن همه ي چيز هايي كه دوستشون داريم.و حتي ترس ها و اضطرابهاي ناشناخته كه نمي دونيم ريشه شون در كجاست! اما به هر حال چون ترس در ما خيلي قدمت داره و ريشه در ايام كودكي و نيمه ي تاريك و خيلي چيز هاي ديگه داره ، قدرت خيلي عجيبي داره! حتما" شنيدين مي گن " از هر چي كه بترسي، سرت مي آد!!! " واقعا" همينه! چون قانون كائنات مي گه به هر چيزي كه تمركز كني، و باورش كني ، اون رو مي سازي و خلق مي كني، به همين دليل از هر چيزي كه بترسي و اضطراب و نگراني اون رو داشته باشي ، خلقش مي كني.
تكنيك بررسي ريشه هاي يك ترس:
يك ورق كاغذ بردارين و بر اساس اولويت هاتون، پنج تا از ترس هاتون رو بنويسين. مثلا" ترس از تاريكي. ترس از گربه. ترس از بودن در جمع. ترس از بلندي. ترس از آينده. ترس از ، ازدست دادن يك دوست ، ترس از قبول نشدن در كنكور و.....( مهمترين هاش رو بنويسين.)
حالا تمرين " خرد كردن و بررسي كردن " رو براي هر كدوم اون ها انجام بدين. چه طوري؟ به صورت سوال و جواب. مثلا" من اين رو از صحبت با يكي از دوستان وبلاگيم _ بعد از كسب اجازه از خودش _ براتون مي نويسم.اون از " از دست دادن كسي كه دوستش داره " مي ترسه. اون مدام سعي ميكنه خودش رو به شكلي در بياره كه طرف مقابلش مي خواد و براي همين مدام خواسته هاي خودش رو زير پا مي گذاره. اون اين سوال و جواب ها رو، با راهنمايي من، براي خودش نوشت و بهش صادقانه جواب داد.
- اگه اون رو از دست بدم ، چي مي شه؟ - تنها مي شم. - اگه تنها بشم چي مي شه؟ - غمگين مي شم. - اگه غمگين بشم، چي مي شه؟ - بي حوصله و بي انگيزه مي شم. - اگه بي انگيزه بشم چي مي شه؟ - از زندگي بدم مي آد. - اگه از زندگي بدم بياد چي مي شه؟ - احساس بدبختي مي كنم. - اگه احساس بدبختي كنم چي مي شه؟ -دلم مي خواد برم بميرم.طاقتش رو ندارم. -اگه نميرم و مجبور باشم تحمل كنم چي ميشه؟ - احساس بي ارزشي مي كنم. احساس اين كه به اندازه ي كافي خوب نبودم كه از دستش دادم. -اگه احساس بي ارزشي كني چي ميشه؟ - عصباني ميشم. دلخور مي شم.يعني لايق اين نيستم كه دوست داشته بشم! و....
خوب! اين يعني بررسي ريشه ي يك ترس.اين ترس از احساس " بي ارزش بودن" و احساس " به اندازه ي كافي خوب و دوستداشتني نبودن" منشا گرفته. در واقع اون فكر مي كنه فقط وقتي با ارزشه ، كه توسط ديگران مورد دوست داشتن و پذيرش قرار بگيره. اون خودش رو دوست نداره به همين دليل حتي نمي تونه قانون بخشايش رو در باره ي خودش انجام بده. در واقع اون صفت" خوب نبودن" رو كه در نيمه ي تاريكش قايم كرده، نمي تونه بپذيره و نمي تونه خودش رو به خاطر داشتن اون صفت ببخشه! خوب! حالا به نظرتون اون بايد چه طوري با اين ترس " از دست دادن" مقابله كنه؟ درسته! براي اين كار، حتي هزار بار گفتن و تكرار اين كه " من شجاعم و من نمي ترسم! " واقعا" بي فايده است! اون بايد با اين ترس برخورد ريشه اي بكنه. يعني چي؟ يعني اگه اون خودش رو بپذيره و احساس با ارزش بودن پيدا كنه ، ديگه فكر نمي كنه كه فقط وقتي مورد تاييد ديگران قرار بگيره ، باارزشه. اول بايد بار احساسي اي رو كه به اين صفت داره از دست بده و خودش رو كامل بپذيره. براي اين كار بايد به پست قبلي و نحوه ي تحت تملك درآورن ويژگي ها رجوع كنه و اون تمرينات رو انجام بده.
نكته: ترس ها فقط روحي نيستن. براي ترس هايي كه خيلي فيزيكي و خاص هستن _ و خصوصا" براي ترس هاي موهومي _ انتهاي هر كدوم از جواب هاتون ، براي خودتون بنويسين كه چقدر احتمال داره اين اتفاق براي من بيفته؟ يه مثال واقعي مي زنم.
مثال دوم: دوستي داشتم به شدت از ارتفاع مي ترسيد! اين واقعا" يه ترس بيمار گونه و موهومي، نسبت به ارتفاع بود! اون هرگز با كسي كوه نمي رفت! هرگز مهموني يكي از دوستها، كه خونه اش طبقه ي پنجم بود و پله هاشون نرده نداشت، نمي رفت! هرگز پشت بوم نمي رفت! اون هميشه از بيرون رفتن با ديگران وحشت داشت چون مي ترسيد مجبور بشه با اون ها به جايي بره كه روي بلندي و ارتفاعه!!! ( شايد ترس اون، به نظر ما خيلي مضحك بياد اما واقعا" وجود داشته و داره! شايد جوابهايي كه به سوالات داده به نظرتون عجيب بياد اما واقعيت اينه كه اون سعي كرده با عميق شدن در تاريكي هاي درونش عميق ترين احساساتش رو صادقانه بررسي كنه و اين شجاعت بزرگيه كه همه ي ما نداريم!)
وقتي ترسش رو به شيوه ي سوال و جواب خرد كرد، به اين نتيجه رسيد كه:
- اگه بالاي بلندي برم ، چي ميشه؟ - شايدزبونم از ترس بند بياد! ( چقدر احتمال داره واقعا" اين اتفاق بيفته؟) - اگه زبونم از ترس بند بياد چي ميشه؟ - آبروم پيش اونهايي كه اون جا هستند ميره! - اگه اين طوري بشه چي ميشه؟ - به من مي خندن و توي دلشون مي گند چقدر مسخره هستم! (چقدر احتمال داره اين اتفاق بيفته؟) - اگه همه ي اين ها پيش بياد مگه چي ميشه؟ - شايد من رو به ديگران نشون بدن و بهم بخندن! (چقدر احتمال داره اين اتفاق بيفته؟) - اگه اين كار رو بكنن چي مي شه؟ - شايد اين موضوع كم كم به گوش همه برسه! (چقدر احتمال داره اين اتفاق بيفته؟) - اگه برسه چي ميشه؟ - اگه اين طوري بشه، من هميشه تنها مي مونم ! هر كسي رو كه دوست بدارم، به خودش ميگه من چقدر ترسو ئم ! و براي همين از من متنفر مي شه و تركم مي كنه! (چقدر احتمال داره اين اتفاق بيفته؟) - اگه همه ي اين ها پيش بياد و طرف مقابل من، بگه من ترسو هستم و تركم كنه، چي مي شه؟ - احساس وحشتناكي به خودم پيدا ميكنم!فكر مي كنم واقعا" بي ارزشم كه اين طوري در مورد من فكر مي كنه! فكر مي كنم واقعا" دوست داشتني نيستم! شايد تا آخر عمرم تنها بمونم و هرگز كسي رو پيدا نكنم كه بتونم دوستش داشته باشم و دوستم بداره! - و..... بعضي وقت ها ، با محاسبه ي درصد اين كه واقعا" چقدر احتمال داره چيز هايي كه ازشون مي ترسيم همون جوري كه ما فكر مي كنيم ، اتفاق بيفته، خودمون خنده مون مي گيره! يه نكته ي ديگه كه از اين مثال دوم ميشه فهميد اينه كه ريشه ي خيلي از ترس ها، و اضطرابها همون احساس " بي ارزش بودن و عدم پذيرش خود" و " نياز به تائيد ديگرانه." يعني باور اين كه فقط وقتي خوبم كه ديگران دوستم داشته باشن و تائيدم كنند!
نتيجه: از هر چيزي كه مي ترسيم اول بايد اون رو بررسي كنيم و بعد از پيدا كردن ريشه ها،از تمرين هاي به تملك در آوردن ويژگيها( پست قبلي) استفاده كنيم. البته تمرين هاي ديگه اي هم هست كه وقتي درسمون بهشون برسه حتما" با هم انجامش مي ديم.
در پايان مي خوام چند خطي هم از قول " فلورانس اسكاول شين" معلم بزرگ ماورا الطبيعه، بنويسم. اون ، در چهار اثرش، مي گه:ترس و نگراني و دلشوره همزاد هايي همجنس هستند. اگر در مورد چيزي نگراني يا دلشوره و اضطراب داري، در واقع ، از چيزي مي ترسي! بزرگترين ترس در انسان "ترس از دست دادن " است و آن ، از اين جا نشات مي گيرد كه ما باور مي كنيم ، قدرتهاي زيادي وجود دارند كه مي توانند چيزهايي را كه دوست مي داريم، از ما بگيرند! در واقع ، انگار ، به غلط، باور كرده ايم،غير از خدا ، قدرتي هم هست! هر وقت بترسي، از دست مي دهي! هر وقت بترسي، شكست مي خوري! در انجيل آمده:"اي كم ايمانان! چرا ترسان هستيد؟!"پس ترس يعني ايمان انحراف يافته و وارونه! موسي به قوم خود گفت:"نترسيد! بايستيد تا نجات خداوند را ببينيد!" در مزمور بيست و هفتم ، كه بشارت فتح و ظفر مي دهد، آمده :"خداوند نور و نجات من است، از كه بترسم؟! خداوند، ملجا جان من است، از كه هراسان شوم؟!" "اسكاول شين " ميگه هر وقت احساس ترسي كردي خصوصا" در مورد از دست دادن چيزي، از قدرت سحرآميز كلامت كه مثل عصاي موسي شكافاننده ي درياست ، استفاده كن و اين جمله ي تاكيدي را به كار ببر كه: در ذهن الهي، از دست دادن وجود ندارد! پس محال است من چيزي را كه حق الهي من است، از دست بدهم! چون تنها يك قدرت وجود دارد آن هم خداست... |
|
+ نوشته شده در
سه شنبه یکم بهمن ۱۳۹۲ساعت 18:7 توسط مسافر |
|
|
صفحه نخست پست الکترونیک آرشیو عناوین مطالب وبلاگ |
| درباره وبلاگ |
|
|
RSS
|